Szkło lodowe – charakterystyka
Szkło lodowe ma postać tafli szklanej, która na pierwszy rzut oka różni się od zwykłego szkła budowlanego tym, że jej struktura została rozbita wewnątrz przy zachowaniu gładkiej i nienaruszonej powierzchni. Szkło lodowe składa się z trzech zespolonych ze sobą warstw. Dwie zewnętrzne warstwy to przezroczyste tafle szkła. Warstwa wewnętrzna (środkowa) jest również przezroczystą, ale rozbitą taflą szklaną, zastosowaną w celu uzyskania efektu potłuczonej szyby. Wszystkie warstwy połączone są za pomocą żywicy.
Szkło lodowe produkuje się w różnych kolorach – pożądaną barwę nadaje się jednej spośród warstw (poprzez zastosowanie szkła barwionego w masie) albo spoiwu, które łączy wszystkie warstwy (poprzez dodanie odpowiedniego barwnika do żywicy). Dzięki użyciu szkła barwionego (antisolu) jako warstwy ulegającej hartowaniu i rozbiciu, uzyskuje się jednolity, delikatny kolor szkła lodowego. Jest to szkło zaliczane do grupy bezpiecznych.
Szkło lodowe powstaje dzięki technologii laminowania i jest szkłem bezpiecznym. Najczęściej jest zespolone na żywicy z trzech szkieł FLOAT o grubości: 8/6/8 mm. Od góry i od dołu znajduje się szkło odprężone. Jako szkło międzyblatowe stosuje się zaś szkło dobrze zahartowane z przeznaczeniem na „drobną siatkę spękań”.
Po uderzeniu w to szkło pęka ono na drobne kawałki, dając tzw. Efekt szkła „tłuczonego” lub „lodowego”. Żywica wykorzystana do klejenia takiego szkła może być zabarwiona na różne kolory.
Zastosowanie szkła lodowego:
- blaty stołów
- blaty barów
- elementy dekoracyjne wnętrz
Przykład szkła lodowego:
