Początki wytwarzania luster sięgają bardzo odległych czasów, kiedy już najstarsze cywilizacje starożytnego świata posługiwały się zwierciadłami z polerowanego kamienia (głównie obsydianu). Późniejsze lustra były wykonywane z kawałków wypolerowanego metalu, szczególnie z brązu (Egipt) lub miedzi (Grecja). Rzymianie natomiast przeglądali się raczej w zwierciadłach wykonanych ze srebra.
Lustro ze szkła pojawiło się dopiero w okresie rozwoju technik szklarskich. Pierwsze wyroby szklane pojawiły się około 5000 lat temu, a pierwsze szklane lustra wynaleziono w Fenicji pomiędzy X a VII wiekiem p.n.e. W czasach Cesarstwa Rzymskiego, metalowe lustra zaczęto zastępować lustrami ze szkła powleczonego z tyłu ołowiem, cyną lub srebrem. W średniowieczu, mieszkańcy Lotaryngii udoskonalili technikę powlekania luster metalem. Od początków XVI wieku do połowy XVII wieku produkcję luster zdominowali Wenecjanie, dzięki umiejętności wytwarzania bardziej przezroczystego szkła. Ludwik XIV postanowił powstrzymać dominację Wenecji na tym polu i skupił wokół siebie weneckich szklarzy, aby nauczyć się sztuki wytwarzania luster.
W 1684 r. otworzono „Galerie des Glaces” (Galerię Zwierciadlaną), co zapoczątkowało modę na duże lustra. Od końca XVII w. produkcja luster w Wenecji zaczęła tracić na znaczeniu: standardy jakościowe nie były już tak rygorystyczne, wytwarzaniem luster zaczęli się parać nie tylko Wenecjanie, kunszt mistrzów szklarskich dał się poznać również poza Wenecją a klienci z Europy zaczęli kupować coraz więcej luster z Francji i Anglii. W XIX wieku produkcja luster weszła w fazę przemysłową, co pozwoliło na znaczne powiększenie rozmiarów luster. Trwało to przez cały XX w.
Dotychczas warstwę srebrną zawsze chroniła przed utlenianiem warstwa miedzi, natomiast obecnie usunięto tę warstwę dzięki zastosowaniu procesu aktywacji chemicznej przed powleczeniem szkła srebrem i pasywacji po nałożeniu warstwy srebra. Jest to wciąż najnowocześniejszy system produkcji luster.
Specyfikacja Lustro składa się z tafli szkła float, refleksyjnej, srebrzonej powłoki oraz podwójnej warstwy ochronnej bez ołowiu (<0,2%). Lustro nie zawiera żadnej warstwy miedzi. Lustro jest wytwarzane zgodnie z normą EN 1036, co potwierdza certyfikat zgodności. Techniczna specyfikacja Odporność na wilgoć przez to lustro jest odporne na wilgoć w normalnym środowisku. Normalne, wilgotne środowiska to miejsca takie jak łazienki czy kuchnie, które są odpowiednio wentylowane. Należy zawsze zapobiegać bezpośredniemu kontaktowi z wodą krawędzi lustra oraz strony z podlewem. Podczas czyszczenia lustra należy wycierać krawędzie odpowiednio szybko. Nie jest zalecane ekstremalne środowisko o dużej wilgotności takie jak basen czy sauna. Do takich zastosowań jest przeznaczone lustro podwójne. Odporność na temperaturę jest odporne na normalną temperaturę pokojową. Nasze lustra są odporne na temperaturę do 80° C.